«عیسو» و «یعقوب» فرزندان «اسحاق» پیامبر، در کنعان به دنیا آمدند. در جوانی، یعقوب به امر پدر، به شهر «فدان آرام» رفت و با یکی از دختران دایی اش «لابان ابن بتوئیل» ازدواج کرد. او صاحب فرزندانی شد. یعقوب مجددا به کنعان بازگشت و بعد از فوت پدر وظیفة هدایت و راهنمایی مردم و دعوت به یکتاپرستی بر دوش او نهاده شد. یعقوب از بین فرزندان خود «یوسف» و «بنیامین» را بیشتر از همه دوست داشت. روزی یوسف خوابی دید. پدر خواب او را رسیدن به مقام والا تعبیر کرد. این امر موجب حسادت برادران شد. آنها یوسف را در چاهی انداختند و به پدر اعلام کردند که گرگ او را خورده است. بدین صورت، سال های فراق و هجران بین یعقوب و یوسف شروع شد. در حالی که زندگی یوسف به سوی رسیدن به پیامبری و محبوبیت آغاز شده بود. در این کتاب مصور که از سلسله داستان های پیامبران است، داستان زندگی حضرت یعقوب (ع) برای کودکان گروه سنی «ب» و «ج» به نگارش درآمده است.