آقا بزرگ علوی، نویسنده معاصر و نو پرداز ایرانی، زاده تهران در سال ۱۲83 شمسی است. علوی در سال ۱۳۰۹، پس از آشنایی با هدایت، انجمن ادبی کوچکی در کافه وکا، در میدان مخبر الدوله تشکیل می دهد که بعدها به گروه رَبعَه معروف می گردد. از جمله آثاری که علوی به تأثیر از نویسندگان دیگر نوشته است، داستان کوتاه نامه ها می باشد که به تقلید از ایوانِ ایلیچِ تولستوی نوشته شده است. درون مایه داستان های علوی، عموماً عشق، شهرت، خیانت زنان، فساد جامعه اشرافی، سیاست و... است. از برخی آثار علوی، چنین بر می آید که وی یک رمانتیست اجتماعی بوده است.