یکی از اهداف اساسی امنیت ملی در هر کشوری، حفاظت از ارزش های محوری و حیاتی نظام فرهنگی آن است و در مقابل، از  کارکردهای عمده هر نظام فرهنگی نیز، امنیت بخشی به زندگی اجتماعی و تداوم آن، تکوین هویت اجتماعی و ایجاد و حفظ همبستگی است. بنابراین، انحرافات اجتماعی به مفهوم رفتارهای کجروانه و ناهمنوا با ارزش های اجتماعی، از یک سو موجب اختلال کارکردی در عرصه فرهنگ و اجتماع گردیده و از سوی دیگر مانع تحقق اهداف امنیتی از بُعد فرهنگی می گردد، از این رو می توان معضل انحرافات اجتماعی را هم به عنوان یک مسئله اجتماعی و هم به مثابه یک مسئله امنیتی مطالعه کرد که در هر دو صورت تابع ویژگی ها و مفروضات خاص خود است. هدف اصلی این نوشتار، بررسی اجمالی مسئله انحرافات اجتماعی و امنیت (نظم و تعادل) اجتماعی در پارادایم «آنومی» در حوزه جامعه شناسی است که در چارچوب و در راستای این هدف اصلی، ابتدا ضمن مروری کوتاه بر مفاهیم کلیدی، مبحث بررسی انحرافات اجتماعی، به عنوان تهدید یا آسیب پذیری و نیز به مثابه مسئله ای امنیتی، به اختصار تبیین گردیده، سپس رابطه میان انحرافات اجتماعی و ناامنی جهانی، در بستر فرآیند جهانی شدن و جامعه مدرنِ معطوف به انقلابِ اطلاعات، مرور می شود.