در کتاب حاضر به طور مشخص با ابتنا به رویکرد دلالتی/پارادایمی در اندیشه سیاسی سعی شده نشان داده شود که مجموعه این گفتارها در طول تاریخ ایران را  می توان به جهت مختصات مشترکی که دارند و علی رغم تفاوت مابین آن ها،  از جهت زمینه های تاریخ ظهور و از حیث مشخصات ظاهری به عنوان یک پارادایم در اندیشه سیاسی محسوب کرد.