از این دیار غربت، دلم به هوای تو پر میکشد. مثل پرنده ای هستم که از آشیانش دور مانده، بال بال میزند، بی قراری میکند و نوحه می خواند. آرزویم این است که یک بار دیگر بر پیشانی ات بوسه بزنم و در آغوشت بگیرم.