دکتر شرفی در کتاب «الاسلام بین الرساله و التاریخ» با تاکید بر عدم تعارض علم و دین و تنوع و تکثر قرائت های اسلامی معتقد است هر چند دست کشیدن از آنچه معمول و رایج بوده  و بازگرداندن مردم از آنچه بدان اعتقاد دارند دشوار است اما باید برای نمایش  و اثبات همخوانی اسلامی با دنیای مدرن خوانش جدیدی از کلام وحی ارائه داد و با رویکردی انتقادی به بررسی امهات علوم اسلامی مثل حدیث،تفسیر،فقه،اصول فقه و کلام پرداخت. نویسنده در روند نگاه مفسران و فقیهان به لفظ  و معنا در قرآن و نقد آن چهار زویکزد سنت گرایان ،اسلام گرایان،نواصول گرایان,و اصلاح گرایان  را اشاره کرده و هر جهار نگرش را به دلیل تاریخ نگری غیر دینامیکی آنها نقد می کند و معتقد است هر یک بخشی از قرآن را گرفته و لذا و تاویل و تفسیر عصری جامع قرآن ناکار آمدند.عبدالمجید شرفی بر این باور است برای آشتی دادن مسلمان امروز با دین باید به جنبه تشریعی  قرآن توجه  کرد و از نظر او معنای شریعت نه قانون الهی بلکه شیوه و طریقت است و وظیفه شریعت تشخیص راهی است که فرد مومن در آن گام بر می دارد و انسان مسلمان که مخاطب آیات قرآن است برای درک دعوت قرآن علاوه بر لفظ،باید معنا و محتوا و هدف نهفته در آیات را توجه کندو.