با توجه به عکس ها و اسناد باقیمانده از دوران قاجار، از میان اروپائیانی که در سال های نخست رواج عکاسی در ایران، حضور و تاثیر قابل توجهی داشته اند، ایتالیایی ها که بیش تر در مشاغل نظامی و تدریس فنون آن در دارالفنون فعالیت می کردند، از برخی نظرها شایسته بررسی و جایگاه ویژه ای است. این موضوع، تا وقتی اهمیت بیش تری پیدا می کند که بدانیم برخی از فعالیت های مربوط به عکاسی که این معلمان و افسران نظامی انجام داده اند به عنوان نخستین حرکت ها در تاریخ عکاسی ایران شناخته شده و نام و شرح برخی از کارهای این پیشروان، در منابع نوشتاری رسمی و غیر رسمی مربوط به دوران ناصرالدین شاه نیز نوشته شده است. دلیل اصلی حضور ایتالیایی ها در ایران نیز برخاسته از اندیشه ی دقیق و مصلحت اندیشانه ی امیرکبیر بود. در این کتاب نگارنده فعالیت های مربوط به عکاسی ایتالیایی ها در ایران، در فاصله ی زمانی سال های 1862-1853 م/ 1279-1270 ق را بر اساس منابع نوشتاری و اسناد و آلبوم های باقیمانده از دوران قاجار، به ویژه آلبوم خانه ی سلطنتی کاخ گلستان در تهران که بزرگ ترین مجموعه عکس های مربوط به زندگی در ایران قرن نوزدهم را در خود جای داده است، بررسی کرده و طی آن چهار عکاس ایتالیایی را معرفی می کند که عبارت اند از: فوکه تی، لوییجی پشه، آنتونیو جیالنوزی، و لوییجی مونتابونه. ترتیب معرفی این افراد بر پایه ی سابقه ی شروع کار آنان در زمینه ی عکاسی در ایران است. مقاله ای از نگارنده به زبان انگلیسی در زمینه ی معرفی چهار عکاس ایتالیایی و شرح فعالیت های آن ها پایان بخش کتاب است.