انسان یعنی یک موجود رو به بالا،عاشق آسمان!تنها فرشته ای که به زمین افتاده است و تا به آسمانش بازنگردد و به سوی خدایش و به پشت آسمان پرواز نکند از نالیدن آرام نمی گیرد!انسان فواره ای است که از قلب زمین عصیان می کند و در این جستن شتابان و شورانگیزش هر چه اوج می گیرد،بیشتر پریشان و تردیدزده می شود!