... حتی زمانی که یک شعر خود ارجاع می­نویسم، و ظاهرا
مصادیق بیرونی حذف می­شود. چه بسا در وجه ناخودآگاه
ذهن من، کابوس­ها، تهدیدها و شرارت­هایی که
در سطح جهان بر من تحمیل شده، با اصرار می­گویند
بنویس! بنویس! و من می­نویسم و می­نویسم و...
و کتاب به کتاب می­بینم که عنصر غالب بر شعرها
با یکدیگر متفاوت­اند!
شعرهای من مدیون دلهره­هایی­ست که به شدت مرا محاصره
کرده­اند، در این میان طنز اما به یاری­ام می­شتابد، تا
با "دل خونین" لبی نسبتا خندان داشته باشیم...