سروده های کتاب عمدتا متضمن غزل هایی است عرفانی که اینک نمونه ای از آن از نظر می گذرد :دلبر من چون ره افسانه زد/ این دل دیوانه به پیمانه زد/ زانکه ز مینا و  قدح دل نشد/ نیمه شبی بر در خمخانه زد/ دل که ز دلدار رخی خوش ندید/ حاجت خود بر  در بیگانه زد/ ....