از ورود اتومبیل به ایران، حدود صد سال می گذرد. در زمانی نه چندان دور خودرو در شهرها کمیاب و دیدنش مایه ی شگفتی بود و سوار شدنش این احساس را به آدمی می داد که از رنج و مرارت در نوردیدن مسافت های دور آسوده می شود. بنابراین اتوبییل به عصر طولانی چارپایان خاتمه داد، سفر را لذت بخش کرد و به صورت شیئی قیمتی درآمد. سپس حرفه های بسیار و متنوع از جمله تعمیرکار، باتری ساز، پنچرگیر و امثال آن ایجاد کرد، هم چنین در تجارت، مقام مهمی به دست آورد و در نهایت در کشور امنیت به وجود آورد، راهزنان را سرجای خود نشاند و به عصر کاروان سراها و کجاوه و پالکی خاتمه داد. در کتاب حاضر تاریخچه ی اختراع اتومبیل و سیر پیشرفت آن و نیز تاریخچه ی خودرو در ایران از زمان ناصرالدین شاه تاکنون بررسی شده است. در عصر ناصرالدین شاه، ماشین دودی وجود داشت که مسافران را از تهران به حرم حضرت عبدالعظیم در ری می برد. کتاب از دو بخش اصلی تشکیل شده است: مخترعان و سازندگان اتومبیل؛ و سیر وسایل نقلیه  در ایران.