این دو نمایش نامه وودی آلن نخستین تجربه های اویند در تئاتر برادوی و هر دو هم بعدتر با بازی خود او به فیلم در آمدند، کمدی هایی سرزنده و شوخ و شنگ و پرشتاب که غالب درون مایه ها و دغدغه های همیشگی آثار آلن را در خود دارند، پیچیدگی ها و بحران های روابط عاطفی، نسبیت های اخلاقی و تقارن ها و تصادف هایی که مسیر زندگی آدمی را یک سر دگرگون می کنند. دو متن، نوشته ی یکی از چهار پنج طنزپرداز بزرگ سده ی بیستم، نابغه ای که خودش مهم ترین دریغ زندگی اش را این می داند که کسی دیگر نیست.