این کتاب مشتمل بر رمانی اجتماعی است که در 24 عنوان مانند «ای مایه امید»، «هنگام مرگ»، «شب نخستین»،«دل پریش»، «زهی سیاهکاری»، «نان و نشان»، «بر سر بیمار»، و... ارائه شده و به شرح وضع ناگوار زنان ایرانی پرداخته است. شایان ذکر است در این رمان مسائل دیگری مانند ازدواج اجباری، فحشا و رواج فساد در میان جوانان طبقه ثروتمند نیز مورد توجه بوده است. در بخشی از این رمان می خوانید: «خداوندا این چه عالمی است؟ این چه قسمت و نصیبی است؟ تا وقتی واجد جمال است به زیبایی وی تمتع می کنند او را مایه لذت و حیات می دانند. همین که مرد مانند سنگ یا پاره کثافتی آن را برداشته پرتاب می کنند که چه؟...».