"عبدالله مستوفی" در سال 1255 ش متولد شد و در روز جمعه 24 آذرماه 1329 ش در هفتاد و چهارسالگی بر اثر سکته ی قلبی درگذشت و در آرامگاه خانوادگی در صحن حضرت عبدالعظیم به خاک سپرده شد. " شرح زندگانی من" زندگی نامه ی عبدالله مستوفی است که تاریخ اجتماعی و اداری دوره ی قاجاریه را دربرمی گیرد. هر زندگی نامه یا خود ـ زندگی نامه ای، از یک سو به تناسب میزان آگاهی های مربوط به عصر و زمانه ای که در آن نهفته، هم مرز تاریخ است، و از سوی دیگر به اعتبار ارزش کلامی به کار رفته در آن هم مرز ادبیات ـ به ویژه رمان می باشد. کتاب حاضر از هر دو جنبه، دارای ارزش و اعتبار فراوان است. این کتاب به دلایلی بر دیگر آثار مشابه خود برتری دارد، از جمله این که نویسنده ی آن و دو نسل پیش از او ـ که گزارشی از آنان در این کتاب آمده ـ از آغاز تا پایان سلطنت قاجار در عرصه ی اداری و اجتماعی ایران و سیر تطور و تحول جامعه حضور و نقشی ملموس و فعال داشته اند چنان که به گفته ی مستوفی، قلم خانواده ی وی با شمشیر قاجاریه پیوسته بوده است و چرخه ی کاملی از یک عصر تاریخی جامعه را تجربه کرده اند. از این دیدگاه، می توان گفت که مستوفی و پدرانش از شرایطی استثنایی برخوردار بوده اند. "شرح زندگانی من" در دو جلد به چاپ رسیده است که کتاب حاضر، جلد اول آن می باشد و مطالبی را از دوره ی آقامحمدخان قاجار تا ناصرالدین شاه دربرگرفته است.