مسئله امام زمان یکی از ارزنده تریم مسائل اسلامی است 
در گذشته سو استفاده های زیادی از قضیه انتظار شده است برداشت منفی همان جبری است که استکبار و استعمار در طول سال های متمادی کوشش میکردند تا به مردم تزریق کنند برداشت منفی این است که مردم بگویند که به ما چه که در مقابل ظلم و فساد و کفر و بدی و شرارت باشیم ما منتظر خواهیم ماند تا امام زمان خودش بیاید و مشکل را حل ک ند این یعنی شلب مسئولیت نسبت به همه شرارت ها و بدی های موجود در جامعه.
برداشت مثبت و صحیح این است که اگر امام زمان خواهد آمد و دنیای پر از عدل و داد درست خواهد کرد پس ما باید به سهو خود در زمینه سازی دنیا کوشش کنیم.
امام زمان باید به صورت یک الگو برای مومنین درآید.اگر آن حضرت با کفر میجنگد و برای عدالت زحمت میکشد و مجاهدت میکند ما هم که دنباله رو او هستیم باید برای گسترش عدالت مجاهدت کنیم.
اعتقاد امام زمان و این که آن حضرت با حضورخود در دنیا پر از عدل و داد میکند یکمسئله حرکت و یک عامل نشاط برای ملت ما و تمام کسانی است که به اسن مسئله اعتقاد دارند.
اگر دنیا را خورشیدی روشن خواهد کرد به این معنا نیستکه تا آمدن آن خورشید نورانی در تاریکی بنشینیم قانع نشدن به وضع موجود و تلاش فرآینده و مستمر در انجام اعمال نیک و خیر یک بعد انتظار است و امید به آینده ای روشن که در آن سراسر زندگی بشر را تفکر الهی قرار خواهد گرفت بعد دیگر انتظار است.
انتظار ظهور مهدی موعود بخش عظیمی از اعتقادات ماست.حقیقت(انتظار)به صورتی برجسته درخشان و پر امید در محیط زندگی ملت عزیز ما و شیعیان جهان وجود دارد.
انتظار و امید به انسان جرات اقدام و حرکت و نیرو میبخشد انتظار فرج و اعتقاد به مهدویت علاوه بر ابعاد منطقی فکری و استدلالی بسیار بارز آن دارای جنبه های عاطفی معنوی و ایمانی عمیق و بسیار مهمی است.
شیعیان و پیروان آن حضرت باید کسب آمادگی معنوی روحی و ایمانی را جز وظایف خود بدانند منتظران صاحب الزمان به منور شدن چشم انداز زندگی بشر و پایان دوران ظلم و تجاوز امیدوارانه و جنایات سردمرداران استکبار جهانی نمیتواند چشمه امید را در دل های آنان خاموش کند