روشنفکر،علی الاصول نمی تواند نسبت به فرهنگ جامعه ای که به آن تعلق دارد بی تفاوت باشد و پیوند و دلبستگی خود را به فرهنگ هلی تعریف نکرده باشد. روشنفکران اعم از دینی یا غیر دینی نمی توانند بدون توجه به فرهنگ جامعه خود،هیچ تغییر و تحولی در جامعه ایجاد نمایند. در جامعه ای که ملیت و دیانت یا ایرانیت و اسلامیت دو رکن اصلی هویت ملی را تشکیل می دهد،روشنفکر عرفی ممکن است از بعد از پدیدار شناسی و نه اعتقاد و بائر دینی ،به نقش و اهمیت دین در جامعه ای که به آن وابسته است بپردازد،اما روشنفکر دینی از بعد ایمان و باور دینی توجه می کند و ضمن نقد سنت به بازسازی و نوسازی اندیشه دینی متعهد است.عمده ترین رسالت روشنفکری دینی،بومی کردن مفاهیم و مقولات اساسی مدرنیته است.تا هنگامی که این مقولات و مفاهیم کلیدی بومی نشوند،تعارض میان فرهنگ بومی با عناصر مدرنیته،بروز پیدا خواهد کرد تا زمانی که این فرایند صورت نگیرد،ایران وارد عصر جدید نخواهد شد.