در این خاطرات و بازآفرینی ها گاه این جا و آن جا خلئی است و گاه برخی فراموش شده اند.چرا که زندگی همین است.درنگ هایی که برای رویا می‌کنیم یاری مان می‌دهد کار روزانه را دوام بیاوریم .بیشتر چیزهایی را که به خاطر آورده ام تیره و تار گشته اند و چون بلوری  خرد شده با خاک یکسان شده اند.
آن چه که خاطره نویس به یاد می آورد با آن چه شاعر بازآفرینی می‌کند یکی نیست خاطره نویس شاید کمتر زیسته باشد اما از رخدادها عکس گرفته است و آن ها را با توجهی خاص به جزئیات بازآفرینی میکند.شاعر اما در کالری پر از اشباح را در برابرمان می گشاید که ارواح در آن با تاریک روشن های زمان خود می رقصند.
شاید من تنها زندگی خود را نزیستم،شاید بسیاری از زندگی دیگران را هم زندگی کردم.
ازان چه بر این کاغذها جا می گذارم،چون انگور چینی پاییزی تاکستان ها،برگ هایی زرد خواهند ماند که در مسیر مرگ اند و انگورهایی که جانی تازه در شراب مقدس میگیرند.
زندگی من هزار تکه ای است از تمامی زندگی های یک شاعر.