سالنامه یا کتاب سال (Year Book) هم چنان که از معنای لغوی آن برمی آید، یعنی کتابی که در آن خلاصۀ  اخبار و آمار یک ساله را بنویسند و یا نشریه ای که رویدادهای یک سال را بار دیگر مرور کند. سالنامه نگاری در ایران پیشینۀ  دیرینه ای دارد. از منابع باستان برمی آید که نگارش سالنامه قبل از ورود کاغذ و چاپ در ایران معمول بوده است. اما سالنامه به مفهوم امروزی، در ایران، پس از ورود صنعت چاپ و 37 سال پس از انتشار نخستین نشریۀ  ادواری چاپی ایران متولد شد. سالنامه نگاری در ایران تا سال 1386 شمسی، 136 سال خورشیدی پیشینه دارد و در این گستر ۀ  زمانی بیش از 50 عنوان سالنامه انتشار یافته است. از آن جایی که در ایران تاکنون سیاهه ای از سالنامه ها فراهم نیامده است، نگارنده در پی انجام این کار بوده است. در کتاب سالنامه ها در چهار برهۀ  زمانی معرفی شده اند: 1290 ق تا 1300 شمسی؛ 20-1301 ش؛ 57-1321 ش؛ 86-1358 ش.