دلم زبان خودش را برید و لال شدم برای از تو سرودن پر از ملال شدم در آه تازهی من، ته نشین شد آیینه که مثل کودکی خندهها زلال شدم تو جلد سادهی تکرار دردها بودی که من به خاطر طرحت کتاب سال شدم!