عباس یعنی عشق و ایثار و شهادت                    یعنی نمود بارزی از استقامت
یعنی عروج عشق تا آن سوی ادراک                    یعنی گذشتن از لب دریا عطشناک
یعنی تمام عاشقی پا در رکاب است                    در سینه سالار مردان انقلاب است
براستی این عباس کیست که نام او در طول تاریخ موج خورده و همه از او یاد می‌کنند؟
«نامش: عباس. کنیه‌اش: ابوالفضل، ابوفاضل. لقبش: قمر بنی‌هاشم، سقا، باب الحوائج.
او فرزند رشید امیرمؤمنان علی علیه‌السلام است. در چهارم ماه شعبان سال 26 هجری در مدینه چشم به جهان گشود. مادرش بانوی ارجمند و با ایمان «فاطمه» معروف به «ام البنین» دختر «حرام بن خالد» از قبیله بنی‌کلاب است.»
می‌گویند عباس علیه السلام ادب و وفاداری را از مادرش یاد گرفته است. مادری که خود را خدمتگذار فرزندان حضرت فاطمه زهرا سلام اللّه علیها دخت نبی خدا می‌داند: «گویند او به خدمت زینب کبری سلام اللّه عليها آمد و خطاب به او و دیگر فرزندان حضرت زهرا عرض کرد: عزیزان من، من کنیز شما نوادگان پیامبرم و برای خدمتگذاری شما به اینجا آمده‌ام!»
شاید به خاطر همین حرف مادر بود که عباس بن علی علیه السلام در طول زندگی خود هیچ وقت امام حسین علیه‌السلام را برادر خطاب نکرد و همواره او را «سرور من» می‌خواند.
ما انسان‌های عادی شاید هیچ وقت نتوانیم درک درستی از مقام و منزلت آن ساقی بی‌دست کربلا داشته باشیم. باید انسان‌های بزرگ و کسانی که به علم الهی متصل هستند پرده از این مقام بردارند. و چه زیبا پیشوای ما زینت عبات‌کنندگان حضرت سید‌الساجدین علیه‌السلام بیان فرموده‌اند: «خداوند عمویم عباس بن علی را رحمت کند که ایثار کرد و خود را فدای برادر ساخت و در این راه دو دستش از تن جدا شد و خدا در عوض آن همانند جعفر طیار به او دو بال عطا کرد که همراه فرشتگان در بهشت پرواز می‌کند، و عباس نزد خدا مقامی دارد که در رستخیز همه شهیدان به آن غبطه می‌خورند.»
کتاب ساقی تشنگان فضیلت نوشته ابوالفضل موسوی گرمارودی، به معرفی این شخصیت بزرگ پرداخته است.
در ابتدای کتاب با عنوان «نگاه»‌، نگاه مختصری به زندگانی این بزرگوار تا قیام امام حسین علیه‌السلام دارد. همچنین یک سری از خصوصیات و فضائل قمر بنی هاشم و مادر ایشان آمده است. 
در بخش دوم کتاب، گذری بر علت و وقایع حرکت امام حسین علیه‌السلام داریم.
بخش سوم کتاب به رفتار و حالات ابوفاضل در محرم سال 61 هجری می‌پردازد و چگونگی شهادت او را بیان می‌کند.
در بخش بعدی، به سراغ ائمه اطهار علیهم السلام می‌رود و وصف حضرت عباس علیه السلام را از زبان آن بزرگواران بیان می‌کند.
بخش پنجم، مجموعه‌ای کوچک از سروده‌های برخی شاعران است در رابطه با حضرت باب الحوائج علیه‌السلام.
و در بخش پایانی زیارت آن حضرت را می‌خوانیم که شامل سلام بر آن جناب در کنار درب ورودی حرم ایشان، دعای کنار ضریح، دعای بالای سر، و دعای پایین پای آن بزرگوار می‌باشد. این دعاها هم به زبان عربی و هم به ترجمه فارسی آورده شده است.

امین پازوکی