پژوهش حاضر به بررسی ابعاد گوناگون انتفاضه ی مردم فلسطین، با استناد به گزارش های روزنامه های عربی زبان اسرائیلی اختصاص یافته است. به تصریح نگارنده: "در فرهنگ سیاسی امروز، انتفاضه به نبرد نابرابر فلسطینیان با نیروهای مسلح رژیم صهیونیستی گفته می شود که با اتکال به خداوند متعال و عزم و اراده ی پولادین خویش و با دستان خالی و پرتاب سنگ، ماشین جنگی رژیم صهیونیستی را زمین گیر کرده است. مرحله ی نخست انتفاضه در سال 1987 میلادی از غزه سر برآورد و مرحله ی دوم آن که موسوم به "انتفاضه ی مسجد الاقصی" است در سال 2000 میلادی آغاز شد". بر این اساس صهیونیست ها و به تبع آنان، رسانه های غربی، مقاومت را تروریسم می خوانند و عملیات شهادت طلبانه را خودکشی می نامند. برای این رژیم (به زعم خود) قضیه ی فلسطین تبدیل شده است به: کاستن رنج ملت فلسطین، پایان بخشیدن به خشونت و به تعبیر دیگر تروریسم، متوقف ساختن عملیات انتحاری، نشستن بر سر میز مذاکره، و چشم پوشی فلسطینیان از حق بازگشت به سرزمین خویش به منظور حفظ جانشان. برخی از مباحث کتاب، عبارت  است از: اعتدال و افراط در یهودیان اسرائیلی، گریز از خدمت سربازی، مهاجرت صنفی، خشم جهانی، جنگ آزاری بخش فلسطین، فرجام اسرائیل، و توهم نفوذ یهود.