من از این که در سرزمینی به دنیا آمده ام که زبانش فارسی است، خود را بهره ور از موهبت بزرگی می دانم. زبان فارسی نه تنها دارای چند شاهکار بی نظیر است، بلکه اهمیت یگانه ی دیگری نیز دارد و آن این است که همه ی بار ادراک و احساس قوم ایرانی را، در طّی هزار و صد سال، بر دوش کشیده. بنابراین ما وقتی شعر شعرای بزرگ خود را می خوانیم، تاریخ فکر و تاریخ تحّول جامعه، و تاریخ سیر روان تو را نیز مرور می کنیم. مهم ترین فصل تاریخ فکر یک قوم، تاریخ«فکر معترض» است، یعنی فکری که رام یا مرعوب قدرت نیست، و می کوشد تا خود را از تأثیر «باد موافق» که از جانب دستگاه قدرت وزانده می شود، مستقل و بی نیاز نگه دارد. یا فکر معترض به معنای واقعی و اصیل را تنها در آثار ادبی خود می توانیم بازیافت.