بیش از هفتاد سال است که، جوامع پیشرفته جهان به آینه ای خیره شده اند و آنچه را که در آن دیدند، تحسین کردند: رشد.آینه، همان تولید ناخالص داخلی است؛ معیار اصلی ما، در قضاوت از این که به عنوان اقتصادها و جوامع، عملکردمان چقدر عالی است.***ما در «عصر خشم» زندگی می کنیم؛ عصری که به وسیله اذهان عمومی، طرد کردن مؤسسات معتبر و آرمان هایی که شامل لیبرالیسم غربی می شود، تعریف شده است. عصری که در ایالات متحده منجر به ظهور دونالد ترامپ شده است. بریتانیا رأی به خروج از اتحادیه اروپا داد، و در اروپا احزاب غیرمتعارفی در هر دو جناح راست و چپ، وضعیت موجود را متلاطم می کنند.***توضیحات بسیاری برای آنچه منجر به خشم عمومی در کشورها، که با مقیاس های متعارف قضاوت می شوند، وجود دارد. مردم واقعیت زندگی هایشان را در تصویر رسمی که دولت نشان می دهد، نمی بینند.تصویری که به طور کلی توسط اقتصادانان رنگ آمیزی شده است.