به طور مسلم، ظهور چشمگیر مکتب فلسفی اصفهان، زمانی بوده که صفویه، این شهر را به عنوان پایتخت برگزیدند و حکمایی چون «سید محمد باقر استرآبادی»، معروف به «میرداماد»، «شیخ بهاءالدین محمد عاملی» یا «شیخ بهایی»، و «سید ابوالقاسم موسوی حسینی» یا «میرفندرسکی»، در آن رحل اقامت افکنده و بازار مباحث فلسفی را رونق بسیار بخشیدند. در این کتاب ابتدا به شرح احوال برخی از نامداران فلسفه در دورة صفوی و آراء و عقاید آنها پرداخته شده و سپس طرفداران هر مکتب فکری و فلسفی معرفی گردیده اند. در آخرین بخش کتاب به احیای مجدد فلسفه در اصفهان و ادامة این اندیشه و مکتب تاکنون، پرداخته شده است.