در این کتاب که هدف آن شرح باستان شناسى و تاریخ و تمدن ایرانى است، ازلحاظ جغرافیایى، از حدود غربى ایران ـ جز به ندرت ـ بحث نخواهد شد. در نظر جغرافی دانان، نجد مذکور در مشرق به کوه هایى که سند را احاطه کرده اند پایان مى یابد، اما این بخش شرقى همیشه جزو شاهنشاهى پارس نبوده است. بدین وجه، خواننده در این کتاب از گذشته مادها و پارسیان، مخصوصاً قوم اخیر، که نخستین شاهنشاهى جهانى را تشکیل دادند و معرف مهم ترین قسمت این شعبه از ملل آریایى ـ یعنى ایرانیان ـ بودند، آگاه خواهد شد. در عهد باستان، محوطه اى که اقوام ایرانى الاصل ـ یعنى آنان که جزوى از قسمت شرقى خانواده بزرگ هندواروپایی بودندـ در آن سکونت داشتند، بسیار پهناور بود. ایرانیان از شط فرات تا آسیاى غربى و مرکزى و حتى سرحدهاى چین، و از روسیه جنوبى تا مصب شط سند را اشغال کردند. پارسیان و مادها، سگزیان و سرمت ها، خوارزمیان، سغدیان و بلخیان، کوشانیان و سکاییان، هفتالیان و ساکنان واحه هاى ترکستان چین، اقوام ایرانى اى بودند که در اعصار مختلف، ممالک خود را تشکیل دادند، تمدن هایى براى خود به وجود آوردند و هنر خویش را طرح ریخته پرورش دادند.