هنگامی که سخن از شعر اجتماعی (که شعر سیاسی هم ذیل آن قرار می گیرد)به میان می آید،نخستین پرسش می تواند این باشد که مگر شعر غیر اجتماعی هم داریم؟این پرسش،پرسش به جایی است،زیرا شعر اساسا پدیده ای است اجتماعی و هدف آن همچون خود زبان،ایجاد ارتباط بین انسان هاست.شاعر اگر چه در به کار گیری زبان،روالی غیر معمول را بر می گزیند و با تاکید بر خود زبان و برجسته سازی سویه ی زیبایی شناسی آن،انتقال معنا را به تعویق می اندازد،با این حال همچنان در صدد ایجاد ارتباط با مخاطب یا مخاطبانی است که قرار است شعر او را بخوانند.