ما کشتی‌شکستگانی هستیم چسبیده به تخته‌پاره‌های پراکنده بر روی دریا که با انفعال تمام و با هر حرکت امواج بالا و پایین می‌رویم. خداوند برای نجات هریک از ما ریسمانی از آسمان فرو می‌فرستد. آن که به این ریسمان چنگ می‌زند و به رغم درد و ترس رهایش نمی‌کند به قدر دیگران اسیر نوسان امواج است اما برای او این نوسانات با تکان‌های ریسمان ترکیب می‌شود و کلیتی متفاوت می‌سازد. ــ برگرفته از متن کتاب، ص ۲۴۵ و ۲۴۶