شاید ما یادمان نیاید، اما روزگاری واحد شمارش خانواده خوان یا سفره بود؛ خانواده را با خوانش می شناختند. خوردن مسئله پیش پا افتاده ای نبود که بتوان سرپایی و با عجله و دل بخواهی با آن برخورد کرد. آدمها دور سفره معنا می گرفتند؛ معلوم می شد رزقشان را از دست خدا گرفته اند یا خلق، به داد و دهش جمع کرده اند یا به خشک دستی، کریمند یا تنگ نظر، شاکرند یا چشم سفید، فروتنند یا متکبر. سفره هم لطف آسمان را در خود داشت و هم همراهی زمین را، هم قوت بازوی مرد را و هم نمک دست زن را، هم ترحم بزرگترها را و هم احترام کوچکترها را. سفره نمایشگاه آخرین دستاوردهای صنایع غذایی نبود، نقطه پیوند زمین و آسمان بود؛ سفره حقیقت داشت.
امیرحسین شهگلی متولد 1365 در تویسرکان است. هم اکنون دانشجوی دکتری تاریخ علم دوره اسلامی در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی است و کارشناسی و کارشناسی ارشد را در رشته های فقه و فلسفه اسلامی در دانشگاه امام صادق (ع) گذرانده است. در همین دوره بود که مطالعات پیگیر خود را در حوزه علوم سنتی و به خصوص طبیعیات و طب نیز شروع کرد. حاصل این مطالعات تا قبل از این کتاب، ده ها سخنرانی عمومی و تخصصی با موضوعات تاریخ علم، طب، تغذیه، سبک و زندگی و تمدن اسلامی بوده است.
محمدهادی محمودی متولد 1364 در شیراز است. کارشناسی و کارشناسی ارشد فلسفه و کلام اسلامی را در دانشگاه امام صادق (ع) گذرانده و هم اکنون دانشجوی دکتری عرفان اسلامی و اندیشه امام خمینی (ره) در پژوهشکده امام خمینی (ره) و انقلاب اسلامی است. پژوهش در تاریخ و فلسفه اسلامی و غرب را از قبل از دوران دانشجویی شروع کرده است و هنوز پیگیری می کند. آنچه تاکنون از او منتشر شده است مقالات، یادداشت ها، مصاحبه ها و سخنرانی هایی است که عموما به طرح پرسش از وضع تاریخی ایران می پردازد، کاری که در این کتاب هم پیگیری شده است.