کتاب «دختری در جنگ» رمانی نوشته «سارا نوویچ» است که نخستین بار در سال 2015 به انتشار رسید. «آنا» دختری خندان و پرانرژی است که به همراه والدین و خواهر کوچکترش در آپارتمانی کوچک زندگی می کند و وقت خود را با دوچرخه سواری در شهر به همراه دوستش «لوکا» می گذراند. اما طولی نمی کشد که تعدادی از آدم ها ناپدید می شوند، بمب هایی ویرانگر روی شهر می افتد، و «آنا» و «لوکا» مسیر دوچرخه سواری خود را از کنار پناهجویان هراسان و مواد منفجره خانگی طی می کنند. تنش روایت زمانی به اوج می رسد که خانواده «آنا» به سفری سرنوشت ساز به سوی «سارایوو» می روند تا خواهر کوچکتر او را که از نارسایی کلیه در رنج است، به سازمانی بسپارند که او را برای درمان به آمریکا خواهد فرستاد. 
رابطهٔ عجیب نویچ با واژگان در رمان اولش پیداست. تقریباً هیچ جا توصیف های معمول را به کار نمی برد و همه چیز را از زاویهٔ دید، صافیِ ادراک و لمس خودش می گذراند و برای ساختن جمله های اغلب طولانی اش از واژگان دست نخورده تر و غریب تر استفاده می کند. از نویسندگان تک افتاده تر و مهجورتر ولی با نبوغی تأیید شده وام می گیرد و با درگیر‌شدن در افکارشان و ارجاع به سبک‌شان انگار خودش و قهرمانش را در انجمنی خصوصی با آن ها جا می‌ هد و ما را هم در حین دنبال کردن داستان به کندوکاوی عمیق تر در کاربرد ادبیات برای انعکاس تجربهٔ زیسته و تسلی بخشی های آن سوق می‌ هد.

همه چیز در شهر چسبناک بود، نرده ها و دستگیرۀ درها لیز از عرق آدم های دیگر، هوا سنگین از بوی ناهار روز قبل. مدام دوش آب سرد می گرفتیم و در خانه با لباس زیر می چرخیدیم.  زیر جریان آب سرد تصور می کردم پوستم جلزوولز می کند و از رویش بخار بلند می شود. شب‌ها روی ملافه هایمان می خوابیدیم و انتظار خوابی تکه پاره را می کشیدیم با رؤیاهای تب‌دار.