در فصل اول به مسئله تعیین یا عدم تعیین آینده و گزاره های مربوط به آن پرداخته شده است.  در فصل دوم به مسئله فاعلیت انسانی پرداخته  شده است. یکی از پیش فرض های آینده پژوهی این است که انسان ها موجوداتی فعال، مصمم و هدف گرا هستند.  در فصل سوم به الگوهای کلی تاریخی یا فلسفه تاریخ پرداخته  شده است. هر نگاهی به آینده متضمن گونه ای فلسفه تاریخ است. در فصل چهارم به مسئله آرمان شهر و مدینه فاضله پرداخته  شده است. آینده پژوهان یکی از روش های بنیادین آینده پژوهی را فاصله گذاری از طریق آرمان شهرها و همچنین دیگر مکان های کامل، ناکجاآباد و دور می داند.