این کتاب آیینه تمام نمای اوضاع اجتماعی و سیاسی ایران در اواخر عصر ناصری است و نویسنده آن را با دیدگاهی غیر استعماری و غیر انگلیسی یا فرانسوی یا روسی نگاشته و از نزدیک به ما نشان می دهد.در بخشی از کتاب آمده است:" در منتهی الیه جنوب امپراتوری بزرگ روسیه و در شمال قفقاز شهر کوچک ولادی قفقاز به عنوان آخرین شهر قرارداد و راه آهن بزرگی که سنت پترزبورگ را به قفقاز صل می سازد از این ناحیه عبور می.کند از راه این خط آهن و واگنهای مناسب و راحت آن توانستم خود را به شهری که ذکر کردم برسانم و امروز که از روزهای اوت ۱۸۸۵ است که من در این شهرمی باشم.راه آهن روسیه از بسیاری از جهات و بخصوص جادار بودن و واگنهایش بهتر از راه آهن سایر کشورها .است انسان میتواند در داخل قطار راه برود کوپهها بزرگ و جادار هستند و حتی در درجه ۲ هم مبلمان راحتی برای همه مسافرین وجود دارد در بالای این مبلمان قفسههایی با ملحفه و روتشکی وجود دارند که مسافر میتواند بر روی آنها استراحت نماید. می توانیم هر چقدر که میل داشته باشیم در همه کوپه ها سیگار بکشیم. پرسنل قطار بسیار مودب و همراه با روحیات مسافران هستند در این شرایط سفر با قطار مذکور ۴ روز طول کشید تا به منطقه ولادی قفقاز رسیدم."