داستانی است که نمی توانم بگویمش.من زبان ندارم و داستان،داستان تقریبا فراموش شده ای است که گاهی به یادم می افتد.
داستان درباره سه مرد است،در خانه ای در یک خیابان.گر می توانستم حرف بزنم،می توانستم داستان را با آواز بخوانم،می توانستم آن را در گوش زن ها و مادرها زمزمه کنم،می توانستم در خیابان بدوم و آن را بارها و بارها تعریف کنم.زبانم می توانست آزاد شود و پشت دندان هایم تلق تلاق صدا بکند...