کتاب حاضر دربردارنده نمایشنامه ای در مورد سرشت نیرودهنده و رهایی بخش هنر است و نشان می دهد که هنر می تواند به دست هرکسی که ذوف و اراده کافی دارد، بازسازی و بازپردازی شود. جابر و سییل یک زوج بی خانمان هستند که می خواهند برای مسابقه هنری خانه امید یک نمایش آماده کنند. سییل کاتولیک است و احساساتش را با نواختن پیانو، آواز خواندن و با استفاده از موسیقی اشتراوس و آهنگ های کلاسیک نشان می دهد. جابر بیمار روانی است که مرتب دچار توهم می شود. زندگی این دو توأم با بدبختی است، ولی آن ها با اجرای این برداشت شخصی، ناآرام و عامیانه از شعر حماسی اینوک آردن به آرامش، صلح و عشق می رسند.