پژوهش حاضر برای دانشجویان رشته ی زبان شناسی، آموزش زبان، علوم سیاسی و علوم اجتماعی، نیز دست اندرکاران مطبوعات و رسانه ها و تحلیل گران متون سیاسی و اجتماعی در سطح ملی و بین المللی به نگارش درآمده و مبتنی بر روش توصیفی ـ تحلیل است. اهداف این پژوهش، عبارت است از: بررسی و تبیین انگیزه ها و عوامل موثر در تولید متن (جمله پردازی) و درک کلام، راه کارهایی برای یافتن نزدیک ترین معنی به متن، مطالعه ی منتقدانه نسبت به رویکرد تحلیل گفتمان انتقادی به منزله ی تلاشی برای بسط گستره ی علم در حوزه ی زبان شناسی نظری و کاربردی. گفتنی است تحلیل گفتمان انتقادی، گرایشی از رشته ی زبان شناسی است که زبان را به مثابه ی عمل اجتماعی در ارتباط با قدرت ایدئولوژی و گفتمان مطالعه می کند. نگارنده پس از بررسی رویکردهای مختلف تحلیل گفتمان انتقادی، خاطرنشان می سازد: "کلیه ی رویکردهای تحلیل گفتمان انتقادی در اصول ذیل مشترک اند: 1- روابط قدرت و سلطه ی گفتمانی است. 2- تحلیل گفتمان انتقادی به بررسی مشکلات اجتماعی می پردازد. 3- گفتمان نقش ایدئولوژیک دارد و ایدئولوژی نیز گفتمان را شکل می بخشد. 4- فرهنگ و جامعه به وسیله ی گفتمان شناخته می شوند. 5- تحلیل گفتمان امری تفسیری و تبیینی است. 6- بین متن و جامعه حلقه ی رابطی وجود دارد و آن فرهنگ است. 7- تحلیل گفتمان انتقادی نوعی تحلیل ایدئولوژیکی از متون است. 8- گفتمان نوعی کنش اجتماعی است. 9- کاربرد خنثای زبان وجود ندارد، کلیه ی متون دارای انگیزه و بار ایدئولوژیکی هستند".