کتاب حاضر درباره تصور خدا در فلسفة ملاصدرا و اسپینوزا و به‏ خصوص نسبت خدا و جهان در این دو فلسفه است. در این اثر با مفهوم‏سازی از اصطلاح تعالی و حلول، صور مختلفی از آنها ارائه می گردد که عبارتند از: تعالی غیرمجامع، تعالی مجامع سنخی، تعالی مجامع شخصی (مشتمل بر تعالی شأنی، تعالی حالتی و تعالی منطقی) و تعالی معرفتی، حلول نزولی، حلول صعودی و حلول حضوری. و بر اساس صور یاد شده، از خدا در دو نظام فلسفی ملاصدرا و اسپینوزا سخن گفته می‏شود. و در پایان مقایسه ای بین رویکرد، مبانی، روش و نتایج دو فلسفة مذکور در باب تعالی و حلول انجام می شود. گفتنی است مفهوم سازی های مذکور از نوآوری های این اثر به‏شمار می رود و ادعای نگارنده آن است که بدون در نظر گرفتن صور تعالی و حلول، هرگونه اظهار نظر فلسفی در باب حلولی بودن یک فلسفه و یا متعالی بودن آن بی حاصل و نامعتبر خواهد بود.