کتاب حاضر نمایشنامه ای است که با بیانی شیوا نگاشته شده است. این نمایشنامه دفاعی در مقابل بدبختی نیست، بلکه در خصوص غلبه مادیات بر عواطف و احساسات است. در این نمایشنامه صحبت از مصرف گرایی و بدهکاری است، سخن از شانس دوباره، تولد دوباره، صحبت از ناهمواری زندگی است. در نمایشنامه می خوانیم: «مامانت حق داره، بابای تو نه یه دستگاهه، نه یه آدم فرهیخته. اون یه گونه ناشناخته ست. یه مدل جدید که تو دل تکنولوژی امروزی، نه طرز کارش معلومه و نه کاربردش».