مجموعه خاطراتی از برخی از شهدای جنگ هشت ساله به ویژه در موضوع اهمیت دادن آنان به نماز است. در این اثر به بیان چهارده خاطره از سیره زندگانی برخی از شهدا و عملکرد و عقایدشان در طول دوران جنگ پرداخته شده و ابعادی از احساس تکلیف آنان نسبت به نماز اول وقت، نماز جماعت، تشویق کردن دیگران به فرهنگ نماز و حتی خواندن نماز شب در شرایط سخت و بحرانی دوران جنگ، پرداخته شده و جنبه هایی از اخلاص، تقوا، ایمان، عبادت و اخلاق اسلامی این شهدا به تصویر کشیده شده است. نویسنده معتقد است که این شهدا نماز را تنها از روی انجام به تکلیف شرعی نمی خواندند، بلکه نسبت به آن علاقه ای فطری داشتند.