سقوط شاه و رژیم شاهنشاهی بی شک برای همه تحلیلگران تاریخی یک رویداد مهم و قابل ذکر در تاریخ جهان خواهد ماند.

شاه به ترتیب از سه زاویه فرهنگی و سیاسی و اقتصادی ضربه دید که به سقوطش منجر شد. در حوزه فرهنگی، بی توجهی وی و سیستم او به باورهای دینی عامل مهمی در این سقوط به شمار می رود. کار شاه و سیستم او در بسیاری از موارد از بی توجهی به مبارزه با باورهای دینی مردم کشیده شده بود. اعتقاد شاهان به باورهای دینی هرگز در تاریخ مورد توجه جدی مردم نبوده است . اما مبارزه و رویارویی با اعتقادات دینی مردم همیشه حساسیت آفرین بوده است.

در حوزه اقتصادی نیز قیمت نفت که بالا رفت، توسعه غیرهمگون و غیرمتوازن در سطح جامعه به وجود آمد که در نتیجه منافع نفت به لایه های نیازمند جامعه نفوذ نکرد. عدم باور قشر متوسط به پایین جامعه به استفاده صحیح از منابع نفتی و فساد شایع اقتصادی در سطح دربار و مسوولان عالی رتبه نظام شاهنشاهی باعث شد حتی پول حیرت آور نفت هم به جای تقویت چارچوب های نظام باعث آسیب پذیری حکومت و تنفر بیشتر مردم از رژیم شاهنشاهی شود.

در این میان این ثروت بادآورده به دلیل عدم شناخت و عدم باور شاه به مردم باعث شد هم مردم متوسط به پایین را از دست بدهد و هم خود دچار توهم وحشتناکی شود.

مصاحبه های سال های آخر شاه پر از این توهمات است. رژیمی را که چند سال بعد سقوط کرد قدرت بزرگ جهانی می پنداشت به طوری که اروپا را از نظر اقتصادی در مرحله بعد از خودش می پنداشت. شاه ایران توجه نداشت که مباحث فرهنگی، سیاسی و به خصوص استقلال سیاسی و مسائل اقتصادی یک بسته به هم پیوسته است که بی توجهی به هر یک از آنان می تواند نظامی به بزرگی و قدرت رژیم شاه آن روز را درهم بشکند.