"پرومته" در زمان وجود خدایان و الهه های یونانی، آتش را از آسمان ربود و به انسان ها رساند. این کار خشم زئوس را برانگیخت و او محکوم شد که تا پایان دنیا زجر بکشد و شکنجه شود. او هرشب از این شکنجه می میرد و بار دیگر در آغاز صبح زنده می شود. با گذشت زمان و دست یابی انسان به تکنولوژی، عذاب و شکنجه ی پرومته نیز شکلی مدرن به خود می گیرد. او خسته از این همه زجر هر روز به قطاری که از مقابل دیدگانش می گذرد می نگرد و آرزو دارد که روزی با آن راهی سفر شود. در این چندین هزار سال, گه گاه دختری از مقابل او گذشته و گاهی دقایقی را به سخن گفتن با وی سپری می کند. این دختر نیز نفرین شده که تا پایان دنیا آواره بماند. پرومته و دختر در انتظار روزی هستند که با شکفتن عشق در وجودشان به این نفرین ها و شکنجه ها برای ابد پایان دهند. کتاب پیش رو علاوه بر نمایش نامه ی پرومته، دربردارنده ی دو متن نمایشی دیگر با عنوان "دعوت به همکاری" و "تمام" است.