سنایی شاعر برجسته و جریان ساز قرن ششم به دلایل فردی و اجتماعی و با استفاده از صنعت ها و ترفندهای ادبی، با شوخ طبعی و لحنی مطایبه آمیز به شیوه های طنز، هجو، هزل، کنایه طنزآمیز، تمثیل طنزگونه، حکایت ها و تشبیهات طنزآمیز، مناظره و غزل های واسوخت وار، به عنوان فرایندهای انحراف از زبان هنجار بهره برده است؛ همان آشنایی زدایی که در برجسته سازی زبان ادبی و رفع کج فهمی ها مؤثر بوده است.