اندیشة انسان ها به صورت کلام بر زبانشان جاری و رفتارها را سبب می شود. سپس این رفتارها به عادت تبدیل شده و مجموعة عادات، منش را در انسان به وجود می آورد. پس وقتی انسان حرف می زند، در واقع ذهنیاتش را در قالب کلام بیرون می ریزد که این کلام روی دیگران تاثیر می گذارد، یعنی با تغییر زیست شناسی بدن فرد، حالت دیگری در او به وجود می آورد که باعث می شود رفتار دیگری را در پیش بگیرد یا از کلمات دیگری استفاده کند. بنابراین انسان با کاربرد کلمات می تواند در ذهن خود و دیگران ایجاد اضطراب و اندوه کند یا تغییرات مثبتی را به وجود آورد. نگارنده در یکصد و سومین مجلد از مجموعة «روانشناسی خودمانی» به زبان ساده، به جنبه های مختلف روانشناسی سلامت زبان می پردازد و انواع آفت های زبان و راه های جلوگیری از آن را بیان می کند.