میرزا گفت:«قاجارها رحم ندارند،خودشان میگویند ما نسل چنپیزیم»
حبیب گفت:«می روم خانه شاگردی توی خانه ی اصلان میرزا این جوری...»
میرزا گفت:«اصلان میرزا میگذارد پسر امام وردی که کینه اش را به دل دارد،خانه شاگردش باشد؟»
حبیب لب حوض نشست:«توی دلم را خالی نکن میرزا...بابام بی گناه است؛مادرم بی گناه بود.من دست رو دست بگذارم؟»
چانه ی میرزا لرزید.صای بچه ها از کوچه می آمد:
روغن سیری چار عباسی 
نون چارکی سه عباسی 
آدم مفلس چو منو 
وا می داره به نسناسی