این اثر مقوله ولایت را از دیدگاه عرفان اسلامی مورد شرح و پژوهش قرار داده است. نگارنده نخست به تشریح لغوی و عرفانی این واژه پرداخته و بر این نکته تصریح می‏کند که این واژه با کسر واو (ولایت) به معنی رهبری، مدیریت و سلطنت است و به فتح واو (ولایت) و یا اتصال و قرب است. او پس از شرح اجمالی ولایت می‏گوید از دیدگاه اسلام دو نوع «ولاء» وجود دارد، ولاء منفی، نپذیرفتن امامت کفار است و ولاء مثبت، خود به سه قسم: ولاء محبت، زعامت و تصرف یا ولایت تکوینی تقسیم می‏شود. معانی ولایت در نگاه بزرگان عرفان: ولایت‏شناسی، ولایت حقیقی، ولایت الهی یا ولایت اولیای الهی، اقسام و مراتب ولایت، راه حصول به مقام ولایت، نبوت و اقسام آن و دیگر مقوله‏ها و مفاهیم مرتبط با ولایت از قبیل حقیقت محمدیه از دیگر مباحثی است که نویسنده بدانها پرداخته و آراء و اقوال حکیمان و عارفان را کندوکاو می‏کند. وی ولایت را در دو قوس نزول و صعود می‎بیند که یک طرف آن ولایت ذاتی و طرف دیگر آن مرتبه فنای ذاتی یا مقام «او ادنی» است که با نمودار تشریح کرده و در دنباله رشته مطالب خود درباره توحید عرفانی، فقر وجودی انسان از نگاه قرآن، فنا و بقا، ویژگی‏های عشق حقیقی و مجازی، مقامات و مراحل سیر و سلوک مشتمل بر توبه، ورع، زهد، فقر، صبر، توکل و رضا بحث می‏کند. مبحث استاد و راهنما در عرفان و رابطه مرید و مرادی، عرفان شریعت‏گرا و شریعت‏گریز و خصوصیات و ویژگی‎های هر یک، از دیگر مباحثی است که در پایان کتاب از نظر خوانندگان می‏گذرد.