کتاب حاضر، پرسش هایی را مطرح می کند که هر فرد متفکری ممکن است در اوایل قرن بیست ویک در ارتباط با نشانه شناسی و زبان شناسی مطرح می کند. اهم این پرسش ها از این قرارند:
الف: در پرتو این حقیقت که زبان شناسی بخشی از نشانه شناسی است و این که زبان شناسی روی ارتباط کلامی متمرکز است، ارتباط غیر کلامی چه چیزهایی را دربرمی گیرد و گستردگی آن به چه شکل است؟
ب:اگر نشانه شناسی، مطالعه نشانه در حوزه ارتباط کلامی و غیر کلامی است و چارلزس، پیرس، در تدوین این نوع مطالعه در دنیای جدید، فرد بسیار برجسته ای محسوب می شود، نظریه اش در باب نشانه چیست و چگونه می توان این نظریه را در سایر پدیده های ارتباطی به کار بست؟ 
پ: زبان را از طریق بازنمایی های مادی اش می توانیم درک کنیم. افزون بر این، زبان پدیده ای ذهنی نیست؛ اما چیزهای ذهنی را به راحتی نمی توان به فیزیولوژی مغز نسبت داد. بر این اساس، رابطه میان «زبان» «تفکر» «ذهن» و «مغز» چیست؟
...