نگارنده در کتاب حاضر، در قالب نظریة خودآگاهی (مهارت خودآگاهی) علم روانشناسی به معرفت نفس می پردازد و آن را اصلی ترین ابزار علم النفس و خودآگاهی می داند. مباحث کتاب عبارت اند از: معرفت الله، معرفت الاختیار، معرفت الرسول، معرفت الاسماء، معرفت العوالم، معرفت القرآن، معرفت المعاد، معرفت الامام، معرفت الشریعه، و معرفت الطریقه. به زعم نگارنده غایت و هدف خلقت «معرفت الله» است. طریق دست یابی به معرفت، تزکیه، و تهذیب نفس است و طریقی که دین برای تزکیه نشان می دهد. «اقوم طرق» است؛ یعنی، انسان را از آسان ترین و سریع ترین راه و در عین حال مطمئن ترین راه به مقصود می رساند. برای تهذیب و تزکیة نفس انجام واجبات و ترک محرمات لازم است، اما کفایت نمی کند و خیلی نکته ها باید در نظر گرفته شود و خیلی دقایق باید رعایت شود تا ابعاد مختلف روح سالک تکمیل و آمادة عروج شود. اما اساس کار یک چیز است و آن عبارت است از توجه به حضرت حق و «حضور» مدام در محضر او.