آدم‌ها همیشه و مدام برای همدیگر قصه می‌گویند. ما در هر موقعیتی، از زندگی روزمره گرفته تا تبلیغ کسب‌و‌کار، با قصه‌های دیگران و همچنین قصه‌های خودمان سروکار داریم. چه در ارتباطات چهره‌به‌چهره و چه در رسانه‌ها و فضای مجازی، ما همیشه در معرض انبوهی از قصه‌‏ها هستیم. بعضی قصه‌ها را دوست داریم، از بعضی قصه‌ها بدمان می‌آید، بعضی به نظرمان تکراری‌اند و تعدادی هم انگار حرف تازه‌ای دارند. سؤال مهم این است که «آیا من مصرف‌کنندۀ منفعل این قصه‌ها هستم یا می‌توانم تیزهوشانه ساختار مخفی‌شان را کشف کنم؟» یا این‌که «چطور می‌توانم قصه‌های خودم را بهتر برای دیگران بگویم؟».

کتاب راهنمای عملی پژوهش روایی در علوم اجتماعی درست با همین قصه‌های واقعی سروکار دارد و نشان می‌دهد که چنین قصه‌هایی به چه کارِ پژوهشگران می‌آیند. احسان آقابابایی، نویسندهٔ کتاب که دانشیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه اصفهان است، با استفاده از تجربه‌های خودش در حوزهٔ پژوهش، سعی کرده راهنمایی عملی و گام‌به‌گام و خوش‌خوان برای دانشجویان، پژوهشگران و همهٔ علاقه‌مندان به مطالعهٔ بیشتر دربارهٔ جامعه فراهم کند. او با مثال‌هایی از پژوهش‌های واقعی انجام‌شده در ایران و دیگر کشورهای جهان، فوت‌وفن انجام پژوهش روایی در حوزهٔ علوم اجتماعی را به زبانی ساده و در عین حال علمی و دانشگاهی شرح می‌دهد.

اگر دوست دارید دربارهٔ راه و رسم استفاده از قصه و روایت در علوم اجتماعی بیشتر بدانید اما کتاب‌خانه‌تان پر از کتاب‌های نظریِ پیچیده و سخت‌خوان و حجیم است، پیشنهاد می‌کنیم سراغ کتاب راهنمای عملی پژوهش روایی در علوم اجتماعی بروید؛ کتابی که به کمک مثال‌هایی آشنا و مرتبط با تجربهٔ زیسته و زندگی اجتماعی ما ایرانی‌ها و زبانی ساده و خودمانی، خواننده را با عناصر و ساختار قصه‌ها، راه و رسم بهره‌گیری از آن‌ها برای پژوهش در حوزهٔ علوم اجتماعی، و شیوه‌های تحلیل دقیق‌تر روایت‌ها آشنا می‌کند.