داستان حاضر در زمان و مکانی نامعلوم اتفاق می افتد و در دوره ی داستان های علمی ـ تخیلی جای می گیرد. داستان، از آینده ای خبر می دهد که برنامه های مهندسی اجتماعی، کار را به جایی کشانده که در نتیجه ی دستکاری های بشر حتی طبیعت نیز به کالایی بی خطر، بی ضرر، بی بو و بی خاصیت تبدیل شده است. اما این اثر به تصریح مترجم: "اثری سیاه بینانه نیست که تنها نسبت به پی آمد دخالت های بشر در جهان هستی و در طبیعت هشدار بدهد. پیام کتاب را می توان در ستایش نوجوانی و تاکید بر اهمیت آن در مراحل رشد انسان خلاصه کرد: به نوجوانان باید فرصت داد تا هم مفروضات را یاد بگیرند و هم مستقیما تجربه کنند: صرفا به خاطر سپردن مقداری محفوظات برای تکمیل شخصیت فرد کافی نیست". مترجم هم چنین خاطرنشان می سازد: "با معیارهای جهان واقعی، رفتار و افکاری که در کتاب خواهید خواند شاید از پسری دوازده ساله بعید بنماید. اما باید توجه داشت در آن جامعه ی مهندسی ساز، افراد به سرعت به سن رشد می رسند و پس از دوازده سالگی دیگر ذکری از سن آن ها نمی رود تا وقتی که بی مصرف شده باشند و، طبق دستورالعمل ، "مرخص" شوند. مهم این است که جوناس، قهرمان داستان، هرچه بیش تر (مانند رابینسون کروزو) دست به اکتشاف در جهان می زند، از خاطراتی که به او منتقل کرده اند بی نیازتر می شود. به بیان دیگر، خود را از انبار خاطره بودن می رهاند تا مستقیما به حس و درک برسد".