همه ی شاعران زاده ی اضطراب جهانند، اما شاعران این کتاب در موقعیت تراژیک و ویژه ای نیز گرفتار بوده اند که دنیای معاصر و ارزش هایش را سخت در خود فروپیچیده است.«مارینا تسوتایوا»، «ویژلاو نزوال»، «پیتر هوخل»، «ولادیمیر هولان»، «چزاره پاوزه»، «چسلاو میلوش»، «یوهانس بوبروفسکی»، «پل سلان»، «آنتونین بارتوشک»، «زبیگنیو هربرت»، «فرنک یوهاش»، و «جوزف برادسکی» در دوره ای صدای حیثیت آدمی و زبان آزادی و عشق و یگانگی شده اند که سیاست و جنگ و حتی آرمان گرایی مستبدانه، به جنایت، مرگ، تنهایی، جدایی و تکه تکه شدن آدمی و زندگی می انجامیده است.