نقد عملکرد و اندیشه‏های دو خلیفه نخست، «عمر» و «ابوبکر» است. در این نوشتار با استفاده از مستندات معتبر تاریخی و روایی شخصیت عملی و علمی ابوبکر و عمر به عنوان خلیفه مسلمانان پس از پیامبر (ص) نقد شده و عدم شایستگی آنان به عنوان خلیفه به اثبات رسیده است. نگارنده به تبیین شخصیت خشن عمر و عدم احاطه وی بر احکام اسلامی و علم قضاوت بین مردم و سایر علوم اشاره کرده و تسلط علمی حضرت علی (ع) بر امور علمی، سیاسی و اجتماعی را با اشاره به حکایات مختلف صدر اسلام به اثبات می‏رساند.