پژوهش­های اجتماعی و فرهنگی شهری، بخش ضروری و جدایی­ناپذیر فعالیت­های سیاست­گذاری، برنامه­ریزی و اجرای مدیریت شهر در جوامع پیشرو است. با وجود شباهت­ها، نبایداین نوع پژوهش­ها را لزوما همانند پژوهش­های بنیادی دانشگاهی دید؛ زیرا برداشت مدیران و کارگزاران و فعالان پژوهش شهری، متفاوت از تعریف­های رایج در کتاب­های برنامه­ریزی و مدیریت شهری دانشگاه است. این گونه نیست که برداشت، تعریف و ذهنیت آنان از مفهوم پژوهش اجتماعی و فرهنگی شهری، به مثابه یک فعالیت تحقیقاتی دانشگاهی محض و یا مجموعه­ای از مفاهیم انتزاعی راجع به شهر باشد. از دید آنان این­گونه پژوهش­ها، با توجه به ابعاد گوناگونی که دارد، بخشی از دانش عمومی و فرهنگی زندگی در شهر است که ایده­های اصلی ما را برای مدیریت و فعالیت و زندگی در شهر تعیین می­کند از دید کارگزاران و مدیران شهر، پژوهش­های اجتماعی و فرهنگی شهری، باید بتواند دانش فرهنگی عمومی حیاتی برای زیستن در شهر و نیازهای شهری، فعالیت شهری و کسب و کار و اشتغال در محیط شهری را برآورده کند؛ بنابراین پژوهش­های یاد شده، باید رویکردی کیفی و فرا رشته­ای داشته باشد و از رهاورد حوزه­های گوناگون علوم انسانی همچون جغرافیا، برنامه­ریزی، جامعه­شناسی، انسان­شناسی و مانند این­ها به گونه­ای کارآمد و سودمند بهره ببرد تا به کار مدیریتشهر و زندگی در شهر بیاید.